همشهری آنلاین - نگین پذیرا: او می‌گوید: «۱۰ نسل قبل از من، ساکن شمیران بوده‌ایم. پدرم در دزاشیب قهوه‌خانه داشت و نقاشی‌های قهوه‌خانه‌ای را که می‌کشید در همانجا نصب می‌کرد. پرده بزرگی را که اکنون در تکیه دزاشیب است پدرم کشید و به تکیه هدیه داد. این پرده در ابعاد ۲ در ۴متر واقعه کربلا و ظهر عاشورا را نشان می‌دهد.»
قصه‌های خواندنی تهران را اینجا بببینید
عباسی معتقد است: «نقاش‌هایی که پرده‌های قهوه‌خانه‌ای می‌کشند رو به انقراض هستند و دیگر کسی پیدا نمی‌شود که وقت، انرژی و هزینه‌اش را برای کاری بگذارد که مخاطب زیادی ندارد.» او نقاشی قهوه‌خانه‌ای را به چند دسته تقسیم می‌کند و می‌گوید: «عده‌ای گمان می‌کنند نقاشی‌های قهوه‌خانه‌ای تنها طرح‌هایی از ظهر عاشورا و واقعه کربلاست، اما این سبک خود به چند دسته تقسیم شده است. علاوه بر پرده‌های عاشورایی، پرده‌های بزمی مانند پرده‌هایی از دوران صفویه و پرده‌های رزمی مانند داستان‌های شاهنامه از جمله این تقسیم‌بندی‌ها هستند.»
عباسی بنیانگذار مکتب نقاشی قهوه‌خانه‌ای را استادانی چون «حسین قوللرآقاسی» و «محمد مدبر» می‌داند و می‌گوید: «این افراد سبکی اصولی را پایه‌گذاری کردند و افرادی که در این حوزه مشغول و موفق شده‌اند، شاگردان این افراد هستند.» او در سال‌های گذشته در کاخ‌موزه سعدآباد و کاخ نیاوران نمایشگاهی از آثارش را برای بازدید عموم به نمایش درآورده است.
عباسی می‌گوید: «برای کشیدن نقاشی مانند این پرده که ابعاد ۲ در ۴متر دارد، پارچه را از ابتدا به دیوار میخکوب می‌کنند و طراحی را ایستاده بر روی دیوار انجام می‌دهند. برای کشیدن نقاشی در قسمت بالای این پرده، ساعت‌ها بر روی چهارپایه ایستاده‌ام و رنگ زده‌ام. آثار زیادی دارم اما این پرده حال و هوای دیگری دارد و بهترین کار من در بخش پرده عاشورایی است. جنس این پرده‌ها از پارچه‌های ساده متقال است. خاصیت پارچه برای این نوع نقاشی این است که می‌توان پرده‌ها را راحت جابه‌جا کرد.
سبک نقاشی قهوه‌خانه‌ای، نقش‌هایی پی در پی و صورت‌هایی نزدیک به هم است که داستانی را روایت می‌کند. ممکن است کشیدن یک پرده چند ماه طول بکشد، به همین دلیل نقاش در ابتدا طراحی را به‌صورت کامل انجام می‌دهد، اما کار رنگ و روغن آن ممکن است در فاصله زمانی متفاوت صورت گیرد.
--------------------------------------
منتشر شده در همشهری محله منطقه یک به تاریخ ۱۳۹۳/۹/۸
نظر شما